به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی جمعیت هلال‌احمر؛ متن یادداشت دکتر پیرحسین کولیوند به شرح زیر است:

بسم‌الله الرحمن الرحیم
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ (آل عمران، 169)
می‌خواهم از کسانی بگویم که نه تنها جان خود را در مسیر دفاع از وطن و ارزش‌ها نثار کردند، بلکه در حساس‌ترین لحظات زندگی دیگران، مرهمی‌بر زخم‌ها شدند و جان‌های بسیاری را نجات دادند.
سخن گفتن از شهدا، به ویژه شهدای امدادگر، دشوار است. چرا که این عزیزان، نه تنها ایثارگرانی بزرگ بودند، بلکه حامل پیام‌های عمیقی از امید و ایمان برای همه ما هستند. آن‌ها در سخت‌ترین شرایط، امید را زنده نگه داشتند و با ایمان استوار خود، مسیرهای غیرممکن را ممکن ساختند.
نقش امید در فداکاری شهدای امدادگر
امید یکی از اساسی‌ترین نیروهای محرکه شهدای امدادگر بود. این عزیزان در شرایطی که شاید هیچ کورسویی از پیروزی یا نجات در میدان نبرد و بحران‌ها دیده نمی‌شد، با امید به آینده‌ای روشن و باور به اثرگذاری ایثار خود، جان خود را به خطر می‌انداختند.
1-امید به نجات دیگران:
شهدای امدادگر، در لحظات بحرانی، میان زندگی و مرگ، تنها به یک چیز می‌اندیشیدند: نجات جان همرزمان خود و خدمت به مردم. آن‌ها به خوبی می‌دانستند که هر لحظه تأخیر می‌تواند جان یک انسان را بگیرد، و این امید به نجات دیگران، به آن‌ها نیرویی فوق‌العاده می‌بخشید.
2-امید به جاودانگی اثر:
این عزیزان با این باور که تلاش‌ها و ازخودگذشتگی‌هایشان هرگز در تاریخ و وجدان ملت فراموش نخواهد شد، دل به میدان می‌زدند. این امید، به آن‌ها شجاعت می‌داد که حتی در سخت‌ترین شرایط، رسالت خود را فراموش نکنند.
3-امید به پیروزی حق بر باطل: شهدای امدادگر ایمان داشتند که خون‌های ریخته شده در مسیر حق، بی‌ثمر نمی‌ماند و راهی برای بیداری و استقلال ملت‌ها باز می‌کند. این امید، آن‌ها را به ایستادگی در برابر سختی‌ها و مقاومت در برابر خطرات ترغیب می‌کرد.

نقش ایمان در روحیه شهدای امدادگر:
اگر امید موتور حرکت شهدا بود، ایمان ستون استواری و شجاعت آن‌ها به شمار می‌رفت. شهدای امدادگر با ایمان عمیق به خداوند، وعده‌های الهی، و حقانیت مسیری که در آن گام برمی‌داشتند، از همه تعلقات دنیوی عبور کردند و در اوج معنویت، به شهادت رسیدند.
1-ایمان به خداوند و زندگی جاودانه:
شهدای امدادگر با ایمان به اینکه مرگ در راه خدا، نه پایان، بلکه آغاز زندگی ابدی است، سخت‌ترین لحظات را تحمل می‌کردند. آن‌ها مطمئن بودند که هر قدمی‌که برمی‌دارند، رضایت الهی را به همراه دارد و پاداشی بی‌پایان در انتظار آن‌هاست.
2-ایمان به رسالت انسانی و الهی:
این عزیزان، خود را سربازان انسانیت می‌دانستند. ایمان به اینکه نجات یک انسان معادل نجات تمامی‌بشریت است، به آن‌ها جرأت می‌داد تا در دل آتش و خطر قدم بگذارند و رسالت امدادگری را به بهترین شکل انجام دهند.
3-ایمان به حقانیت مسیر و هدف:
شهدای امدادگر، باوری راسخ داشتند که مسیر آن‌ها مسیر عدالت، آزادی، و حفظ کرامت انسانی است. این ایمان، آن‌ها را از هرگونه تردید دور نگه می‌داشت و به آن‌ها استقامت می‌بخشید.
شهدای امدادگر؛ الگوهای ایمان و امید در عمل
اگر بخواهیم ایمان و امید را در قالب انسان‌هایی واقعی تجسم کنیم، شهدای امدادگر بهترین الگوها هستند. این عزیزان، نه تنها در میدان جنگ، بلکه در هر لحظه از زندگی، نماد این ارزش‌ها بودند. آن‌ها با دست‌های خالی، اما با قلب‌هایی پر از ایمان و امید، جان می‌بخشیدند و زخم‌ها را التیام می‌دادند.
به یاد آوریم لحظاتی را که یک امدادگر، در میان صدای گلوله‌ها و انفجارها، بر بالین یک مجروح می‌نشست و با دستانی لرزان، اما دل‌هایی مطمئن، برای نجات او تلاش می‌کرد. این صحنه‌ها، نشان‌دهنده اوج انسانیت و فداکاری است.

پیام شهدای امدادگر به ما:
امروز باید پیام شهدای امدادگر را بشنویم. پیام آن‌ها برای ما روشن است:
• به آینده امیدوار باشید، حتی در سخت‌ترین شرایط.
• ایمان خود را به خداوند و ارزش‌های انسانی حفظ کنید.
• با کارهای جهادی روحیه ایثار و فداکاری را توسعه دهید
• ایثار و فداکاری برای دیگران بدون منت
• دفاع از حق و عدالت و ایستادگی در قبال ظلم وستم
• حفظ وحدت و انسجام در جامعه
• خدمت صادقانه به مرم و همنوعان
• ارمان گرائی وامید و وفاداری به میهن اسلامی
• ولایت پذیری و ولایتمداری
• ازادگی ومقاومت در برابر استکبار
• دین و ایمان را محور زندگی قرار دادن
• برای نجات دیگران و خدمت به مردم، از هیچ چیز دریغ نکنید.
عزیزان، جوانان پر تلاش هلال احمر، امدادگران و نجاتگران سختکوش، همکاران گرانقدر و داوطلبان محترم!
شهدای امدادگر با امید و ایمان، دنیای ما را روشن‌تر کردند و به ما آموختند که فداکاری، تنها زمانی ممکن است که انسان با تمام وجود به رسالت خود ایمان داشته باشد.