به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی جمعیت هلال‌احمر؛ راضیه عالیشوندی، با تعهدی عمیق به ارزش‌های انسانی و بشردوستانه، در روزهایی که غبار جنگ و آوارگی بر سر مردم لبنان سنگینی می‌کرد، چراغ امید را در دل‌های بسیاری روشن کرد. حضور او در میان جنگ‌زدگان نه‌تنها نمادی از شجاعت و ایثار یک بانوی هلال احمری بود، بلکه تصویری زیبا از مهر مادری و انسان‌دوستی زن مسلمان ایرانی را به نمایش گذاشت. معاون امور بین‌الملل و حقوق بشردوستانه هلال احمر، با نقش‌آفرینی مؤثر در بحران جنگ لبنان در اوج حملات ددمنشانه رژیم صهیونیستی، با مدیریت مدبرانه و دل‌سوزی بی‌نظیر، تیم‌های حمایت روحی و روانی را به یاری آسیب‌دیدگان فرستاد و خود نیز در کنار بانوان و کودکان جنگ‌زده حضور یافت و با نگاهی مادرانه و قلبی مملو از مهر، در سخت‌ترین لحظات زندگی همراه و حامی زنان آسیب دیده شد. عالیشوندی توجه ویژه به کودکان جنگ‌زده داشت و با اهدای کمک‌های بشردوستانه و توزیع اسباب بازی و ایجاد فضایی شاد برای کودکان، از هیچ تلاشی برای بازگرداندن لبخند به چهره معصوم آنان فروگذار نکرد. حضور عالیشوندی به همراه تیم اعزامی جمعیت هلال احمر در دل بحران، چیزی فراتر از کمک‌رسانی مادی بود. این حضور، پیام همبستگی و مهربانی ملت ایران را به جهانیان مخابره کرد. او با بهره‌گیری از مهارت‌های مدیریتی و دل‌سوزی زنانه، نه‌تنها زخم‌های جسمانی را مرهم نهاد، بلکه با توجه به سلامت روانی و اجتماعی آسیب‌دیدگان، گام‌هایی اساسی در جهت بازسازی امیددو اعتماددبرداشت. حضور عالیشوندی تجلی روح زنانه در قلب بحران بود، با هر قدمی‌که در مسیر حمایت از جنگ‌زدگان برداشت، معنای واقعی شجاعت و عشق مادرانه را به تصویر کشید. در روز زن، یاد و نام این زن برجسته در جمعیت هلال احمر، یادآور آن است که زن، با قلبی مملو از مهر و اراده‌ای پولادین، می‌تواند چراغ امیدی باشد که حتی در تاریک‌ترین لحظات، روشنایی را به ارمغان می‌آورد. در ابعاد اجتماعی و فرهنگی، او به‌عنوان رئیس حوزه ریاست جمعیت هلال احمر و فعال اجتماعی، با استفاده از توانمندی‌های ارتباطی و فرهنگی خود، در انتقال پیام صلح، عدالت و بشردوستی نقشی بی‌بدیل داشت. حضور عالیشوندی، در کنفرانس‌ها، جلسات و مجامع بین‌المللی، به عنوان نماینده جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران بازتاب‌دهنده ارزش‌های فرهنگی و انسانی ملت ایران بوده است. در روز زن، زمانی که شخصیت والای حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها) به‌عنوان الگوی کامل برای زنان مسلمان گرامی داشته می‌شود، عالیشوندی نیز با تکیه بر ایمان، شجاعت و علم خود، نشان داده‌ است که چگونه یک زن می‌تواند در نقش‌های متعدد، از جمله رهبری، مدیریت بحران و حمایت از مردم مظلوم، تأثیری عمیق در جامعه داشته باشد. با راضیه عالیشوندی، رئیس حوزه ریاست و معاون امور بین‌الملل و حقوق بشردوستانه هلال احمر جمهوری اسلامی ایران به عنوان یکی از مدیران عالی موفق در جمعیت هلال احمر گفت و گو کرده ایم. او در این مصاحبه به جایگاه زن در اجتماع و محیط خانواده پرداخته است. عالیشوندی همچنین از فعالیت های حوزه ریاست برای تعالی جایگاه زنان در پست‌های مدیریتی می‌گوید. چطور وارد جمعیت هلال‌احمر شدید؟ در سال ۱۳۹۹، بنا به دعوت رئیس وقت جمعیت، آقای دکتر همتی، از وزارت بهداشت به جمعیت هلال‌احمر مأمور شدم و در حوزه ریاست به عنوان رئیس حوزه، مشغول به فعالیت شدم. این مسیر با اعتماد مجدد آقای دکتر کولیوند ادامه یافت. از مدیران توانمند هلال‌احمر هستید. به نظر شما چه ویژگی‌هایی باعث موفقیت شما شده است؟ مدیریت در هلال‌احمر برای من تنها یک شغل یا مسئولیت نیست، بلکه یک رسالت است که با تمام وجود به آن ایمان دارم. در این مسیر، ویژگی‌هایی که به موفقیتم کمک کرده‌اند، بسیار فراتر از مهارت‌های فنی و حرفه‌ای هستند. نخستین و مهم‌ترین ویژگی که همیشه در کار خود به آن پایبند بوده‌ام، تعهد است. تعهد به انسانیت، به خدمت به هم‌نوعان و به اصول انسانی که هلال احمر در راستای آن‌ها فعالیت می‌کند.  پشتکار و صداقت در کار،در هر تصمیمی‌که می‌گیرم، صداقت و شفافیت را اساس کار قرار می‌دهم و این ویژگی باعث می‌شود که همکارانم به من اعتماد کنند و بدانند که همیشه در کنارشان هستم. پشتکار به من این توانایی را می‌دهد که حتی در سخت‌ترین و بحرانی‌ترین شرایط، از پا نیفتم و هر روز با انرژی و عزم راسخ‌تری به جلو حرکت کنم. در هلال احمر باید توانایی تصمیم‌گیری در شرایط بحرانی داشت. در لحظات اضطراری که نیاز به تصمیم‌گیری سریع داریم، حفظ آرامش و تفکر منطقی مهم‌ترین چالش است. من آموخته‌ام که در این لحظات، باید ذهنم را آرام کنم و با دقت و هوشمندی تصمیمات درست بگیرم. این آرامش در تصمیم‌گیری نه تنها برای من بلکه برای همکارانم نیز احساس امنیت و اعتماد به نفس به‌وجود می‌آورد. در نهایت، من معتقدم که موفقیت در هلال احمر نه تنها نتیجه تلاش فردی است، بلکه حاصل همکاری، همفکری، و اراده جمعی است. هر قدمی‌که به سوی موفقیت برمی‌داریم، تنها در صورتی به ثمر می‌رسد که همه اعضای تیم با هم همدل، متعهد و هدف‌مند حرکت کنند. با این همه مشغله، آیا فرزندان یا همسرتان گلایه نمی‌کنند؟ مسئولیت‌های سنگین اجتماعی بدون شک می‌تواند چالش‌های بزرگی را در زندگی خانوادگی به وجود بیاورند. زمانی که فرد در یک مسیر حرفه‌ای و اجتماعی پر از وظایف مهم و تأثیرگذار قدم می‌زند، ممکن است بخشی از زمان و انرژی‌اش از آنچه که باید به خانواده اختصاص دهد، کاسته شود، اما در عین حال، باید بگویم که این چالش‌ها، نه به معنای دور شدن از خانواده، بلکه فرصتی برای تقویت روابط و همکاری‌های مشترک است، اگر که درک و حمایت از طرف خانواده وجود داشته باشد. در زندگی من، خوشبختانه خانواده‌ام همیشه درک و حمایت بی‌دریغی از من داشته‌اند. همسرم و فرزندانم می‌دانند که فعالیت‌های من فقط یک شغل نیست، بلکه یک مسئولیت اجتماعی است که برای من معنا و هدفی عمیق دارد. هر روز که در تلاش برای خدمت به جامعه و کمک به افراد نیازمند هستم، در واقع این احساس را دارم که در حال انجام وظیفه‌ای بزرگ‌تر از خودم هستم. و این دقیقاً جایی است که خانواده‌ام وارد عمل می‌شوند.همسرم با صبوری تمام، همواره در کنار من بوده است و به خوبی می‌داند که من برای تحقق اهدافم و خدمت به جامعه، زمان زیادی از روز را باید به فعالیت‌های اجتماعی اختصاص دهم. اما این همراهی او تنها به معنای تحمل مسئولیت‌های من نیست، بلکه به معنای مشارکت فعال در کنار من است. بارها شاهد بوده‌ام که او نه تنها از من حمایت می‌کند، بلکه خود نیز در فعالیت‌های بشردوستانه پیشقدم می‌شود و با تمام وجود در تلاش برای کمک به دیگران است. این همراهی و همکاری بی‌دریغ او به من انگیزه می‌دهد و به من یادآوری می‌کند که من تنها نیستم. فرزندانم نیز به خوبی درک کرده‌اند که کار من تنها یک شغل نیست، بلکه یک ماموریت است که به جامعه و اطرافیانم خدمت می‌کند. آن‌ها نه تنها خود را در جریان کارهای من می‌بینند، بلکه گاهی در فعالیت‌های اجتماعی و کارهای خیرخواهانه، حتی از من پیشی می‌گیرند. آن‌ها با اشتیاق و امیدواری به من کمک می‌کنند و حضورشان در کنار من نه تنها باعث می‌شود که بار سنگین مسئولیت‌های اجتماعی برایم سبکتر شود، بلکه احساس می‌کنم که در کنار هم می‌توانیم دنیای بهتری بسازیم. با وجود این حمایت‌های بی‌نظیر، همیشه تلاش کرده‌ام که تعادلی بین زندگی خانوادگی و اجتماعی برقرار کنم. این تعادل نه تنها برای من، بلکه برای خانواده‌ام هم حیاتی است. شاید در برخی از مواقع، وقتی درگیر مسئولیت‌های اجتماعی هستم، به‌طور کامل در کنار خانواده نباشم یا زمانی برای آن‌ها نداشته باشم، اما با برنامه‌ریزی دقیق و اولویت‌بندی درست، سعی کرده‌ام این فاصله را پر کنم. این که بتوانم در کنار مسئولیت‌های اجتماعی خود، همچنان حضوری پررنگ در کنار خانواده‌ام داشته باشم، یکی از بزرگ‌ترین اهداف من است.من به‌عنوان یک زن، از حمایت‌های خانواده‌ام بسیار قدردانی می‌کنم. این حمایت‌ها به من این امکان را می‌دهد که در زندگی حرفه‌ای و اجتماعی خود پیشرفت کنم و همچنان در کنار آن‌ها باشم. اگر خانواده‌ام این‌گونه در کنار من نمی‌ایستادند، نمی‌توانستم با این همه فشار و مسئولیت روبه‌رو شوم. هر روز از آن‌ها به خاطر صبر، درک، و همراهی‌شان تشکر می‌کنم. این حمایت‌ها نه تنها باعث می‌شود که من در مسیر خود استوار باقی بمانم، بلکه در هر گامی‌که برداشته‌ام، احساس می‌کنم که خانواده‌ام همر‌اهم هستند و این برای من مهم‌ترین ارزش است. به عنوان یکی از زنان موفق، بفرمایید پذیرش مسئولیت‌های سنگین اجتماعی برای بانوان چه چالش‌هایی در زندگی خانوادگی ایجاد می‌کند و این چالش‌ها  چگونه قابل حل شدن هستند؟ پذیرش مسئولیت‌های سنگین اجتماعی برای زنان بدون شک چالش‌های فراوانی را به همراه دارد، به‌ویژه زمانی که در کنار این مسئولیت‌ها، وظایف خانوادگی نیز بر دوش آن‌هاست. این چالش‌ها از جهات مختلف خود را نشان می‌دهند؛ فشار ناشی از کمبود وقت، احساس ناتوانی در تقسیم انرژی و توجه بین خانواده و مسئولیت‌های اجتماعی و حتی گاهی حس گم شدن در میان هزاران نقش مختلفی که باید ایفا کنند.اما در عین حال، باور من این است که این چالش‌ها تنها موانعی بر سر راه نیستند، بلکه می‌توانند فرصت‌هایی برای رشد، پیشرفت و اثبات توانمندی‌های زنان باشند. زنان دارای ویژگی‌های منحصر به فردی هستند که می‌توانند به آن‌ها کمک کنند تا در این مسیر سخت، موفق شوند. مهارت‌های مدیریت زمان، توانایی برنامه‌ریزی دقیق و انجام چندین کار به طور هم‌زمان، و البته احساس تعهد و اراده‌ای که در قلب هر زن نهفته است، همگی عواملی هستند که زنان را قادر می‌سازد تا به خوبی در هر دو عرصه خانوادگی و اجتماعی ایفای نقش کنند. آیا می‌توان همزمان در عرصه‌های مختلف فعالیت کرد و همچنان در زندگی شخصی خوشبخت و موفق بود؟ پاسخ من به این سوال قاطعانه مثبت است. البته این کار   آسانی نیست، اما با برنامه‌ریزی دقیق، اولویت‌بندی و تقسیم زمان به گونه‌ای که هر حوزه اهمیت خود را داشته باشد، زنان می‌توانند در هر دو زمینه به موفقیت دست یابند. یکی از مهم‌ترین عوامل این موفقیت، حمایت خانواده است. اگر خانواده‌ها از زنان در پذیرش مسئولیت‌های اجتماعی حمایت کنند، اگر درک و همدلی در خانواده باشد و نه فقط وظیفه‌پذیری، بلکه عشق و توجه به یکدیگر نیز وجود داشته باشد، زن می‌تواند در جامعه نیز با اعتماد به نفس بیشتر و انرژی بیشتر فعالیت کند. به عنوان یک زن که در زندگی حرفه‌ای و اجتماعی خود چالش‌هایی را پشت سر گذاشته‌ام، می‌توانم بگویم که این مسیر، مسیر سختی است، اما پر از رضایت و افتخار است. من باور دارم که هر زنی با اراده و تلاش، می‌تواند در کنار چالش‌ها و مسئولیت‌های خانوادگی، در دنیای مدیریتی نیز بدرخشد. موفقیت در این مسیر به معنای دست یافتن به هدف‌ها و رویاها نیست، بلکه به معنای یادگیری از هر لحظه، رشد فردی و اجتماعی و در نهایت زندگی با احساسی عمیق از رضایت است. باور من این است که اگر زنان فرصت لازم برای شکوفایی و درخشش در عرصه‌های مختلف اجتماعی داشته باشند، می‌توانند نه تنها در محیط خانواده، بلکه در سطح مدیریتی و اجتماعی نیز با انگیزه و توانمندی‌های ویژه خود، جامعه‌ای بهتر و پویاتر بسازند. آیا تعهدات از جمله خانه‌داری و فرزندآوری مانع از مسئولیت زنان در پست‌های مدیریتی می‌شود؟ تعهدات خانوادگی ممکن است فشاری مضاعف ایجاد کند، اما مانعی برای پذیرش مسئولیت‌های مدیریتی نیست. زنان از توانایی خارق‌العاده‌ای برای مدیریت همزمان وظایف مختلف برخوردارند. با یک برنامه‌ریزی مناسب و حمایت خانواده، می‌توان تعادل لازم را بین وظایف خانوادگی و شغلی ایجاد کرد. تجربه نشان داده است که زنان با مدیریت استرس، انعطاف‌پذیری، و مهارت‌های ارتباطی می‌توانند در هر دو عرصه موفق باشند. کار در هلال‌احمر فعالیت امدادی است. آیا این کار با حجاب ایرانی و اسلامی‌برای شما دشوار و دست‌وپاگیر نیست؟ حجاب اسلامی‌ برای من نه تنها یک پوشش است، بلکه نمادی از هویت، شرافت و اصولی است که در زندگی به آن‌ها پایبندم. وقتی به عنوان یک زن مسلمان ایرانی در عرصه‌های مختلف فعالیت می‌کنم، این حجاب نه تنها مانع انجام مسئولیت‌هایم نمی‌شود، بلکه به من انگیزه و قدرت بیشتری می‌بخشد تا با ایمان و عزت نفس در راه خدمت به دیگران قدم بردارم.  حضور من با حجاب در محل کار و مجامع بین المللی نشان‌دهنده‌ی هویت فرهنگی، دینی و انسانی هست. این پوشش نه تنها هیچ محدودیتی برای من ایجاد نکرده، بلکه به من کمک کرده تا به عنوان یک زن مسلمان، با اعتماد به نفس بیشتر به خدمت بپردازم. حجاب، برای من ،نه تنها یک پوشش است، بلکه منبعی از اعتماد به نفس، عزت و قدرت است و یک نیروی درونی است که به من یادآوری می‌کند که در هر لحظه باید با احترام به خودم و دیگران، به بهترین شکل ممکن در خدمت انسان‌ها باشم. این پوشش به من یادآوری می‌کند که می‌توانم بدون از دست دادن اصولم و هویتم، در هر عرصه‌ای، از جمله فعالیت‌های اجتماعی و بین المللی، به بهترین نحو عمل کنم و به دیگران این پیام را می‌دهد که من به هویت و ارزش‌های خود افتخار می‌کنم و هیچ چیزی نمی‌تواند مانع از خدمت به انسان‌ها شود. چه تعداد زن شاغل و یا فعال در هلال‌احمر وجود دارد؟ در جمعیت هلال‌احمر، حضور زنان چشمگیر و بسیار تأثیرگذار است. بیش از یک و نیم میلیون از زنان شاغل و داوطلب، در جمعیت هلال‌احمر با عشق و تعهد فعالیت می‌کنند. تعداد زیادی از این بانوان در بخش‌های مختلف ستادی، راهبردی، مدیریتی و حتی میدانی و امدادگری مشغول به فعالیت هستند و در برخی نقش حیاتی ایفا می‌کنند. در مواقع بحرانی و هنگامی‌ که مردم به کمک نیاز دارند، زنان در هلال‌احمر به عنوان ستون‌های اصلی امدادرسانی ایستاده‌اند و با تمام توان، زندگی و امنیت افراد را در اولویت قرار می‌دهند. این حضور پرشور و پرقدرت زنان در هلال احمر نه تنها به دلیل مهارت‌ها و توانمندی‌های آن‌ها است، بلکه از عشق به خدمت و تعهدی بی‌پایان سرچشمه می‌گیرد. در لحظات بحرانی، هنگامی‌ که جان انسان‌ها در خطر است و نیاز به تصمیم‌گیری‌های سریع و مؤثر وجود دارد، زنان هلال‌احمر در کنار همکاران مرد خود با شجاعت و فداکاری تمام ایستاده‌اند. آن‌ها نه تنها در ماموریت‌های بزرگ انسانی حضور دارند، بلکه در دل سخت‌ترین شرایط می‌درخشند و می‌دانند که هر لحظه‌ای که می‌گذرد، می‌تواند تفاوتی در زندگی یک فرد ایجاد کند. برای تعالی جایگاه زنان در پست‌های مدیریتی در هلال احمر چه اقداماتی انجام داده‌اید؟ برای ارتقاء جایگاه زنان در پست‌های مدیریتی در هلال‌احمر، اقداماتی را برای فراهم کردن بسترهای مناسب برای رشد و پیشرفت زنان انجام داده‌ایم. یکی از مهم‌ترین گام‌هایی که برداشته‌ایم، برگزاری کارگاه‌های آموزشی و برنامه‌های توانمندسازی بانوان است. این آموزش‌ها به آن‌ها این اعتماد به نفس را می‌دهد که می‌توانند در سطوح بالای مدیریتی حضور داشته باشند و به‌طور مؤثر در تصمیم‌گیری‌ها و حل مشکلات مشارکت کنند. یکی از چالش‌هایی که زنان در مسیر رشد و پیشرفت با آن مواجه هستند، تعادل میان مسئولیت‌های شغلی و خانوادگی است. ما در هلال احمر با تدوین سیاست‌هایی تلاش کرده‌ایم که افراد این تعادل را به راحتی برقرار کنند. یکی از این سیاست‌ها، فراهم کردن امکان مرخصی برای زنان به‌منظور انجام مسئولیت‌های خانوادگی است، بدون اینکه نگران از دست دادن فرصت‌های شغلی و حرفه‌ای خود باشند. این سیاست به زنان کمک می‌کند تا بتوانند در مواقع ضروری به خانواده و عزیزانشان رسیدگی کنند و در عین حال، همچنان به وظایف اجتماعی و امدادی خود در هلال احمر ادامه دهند. این نه تنها نشان‌دهنده اهمیت خانواده است، بلکه به زنان این اعتماد را می‌دهد که می‌توانند در هر دو عرصه به بهترین نحو عمل کنند. در این مسیر، همیشه تلاش کرده‌ام زنان شایسته و با استعداد را شناسایی و حمایت کنم. این حمایت‌ها نه تنها به معنای ارائه فرصت‌های شغلی، بلکه به معنای کمک به زنان برای دیدن پتانسیل‌های درونی خود است. زمانی که یک زن به خود باور پیدا می‌کند و از حمایت‌های لازم برخوردار می‌شود، می‌تواند در سطوح بالای مدیریتی با قدرت و عزت نفس عمل کند. هر قدمی‌که یک زن در مسیر رشد برمی‌دارد، نه تنها برای خودش، بلکه برای جامعه و سازمان نیز تأثیرگذار است. به نظر شما نقش زنان در توسعه پایدار تا چه میزان است؟ حضور زنان در توسعه پایدار، نقشی بنیادین و غیرقابل انکار دارد. زنان نه‌تنها نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند، بلکه نقشی محوری در حوزه‌های اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی دارند. توسعه پایدار تنها زمانی محقق می‌شود که مشارکت فعال، برابر و مؤثر زنان در تمام سطوح جامعه تضمین شود. حضور زنان در موقعیت‌های مدیریتی و تصمیم‌گیری، تنوع دیدگاه‌ها را افزایش داده و منجر به تصمیم‌گیری‌های جامع‌تر و کارآمدتر می‌شود. کشورهایی که زنان در سیاست‌گذاری‌های کلان آن‌ها نقش دارند، معمولاً در شاخص‌های توسعه پایدار عملکرد بهتری دارند.به‌طور کلی، توسعه پایدار بدون مشارکت واقعی و برابر زنان ممکن نیست. توانمندسازی زنان و فراهم‌کردن فرصت‌های برابر برای آن‌ها، نه‌تنها یک ضرورت اخلاقی است، بلکه شرطی حیاتی برای پیشرفت و ثبات جوامع محسوب می‌شود به طور مثال نقش زنان در توسعه پایدار در زمینه‌های مختلف، به‌ویژه در سازمان‌هایی نظیر هلال‌احمر، بسیار پررنگ و حیاتی است. زنان در هلال‌احمر با فعالیت‌های بی‌وقفه و چندوجهی خود، در حوزه‌های اجتماعی، امدادی و آموزشی، نقش مهمی در تحقق اهداف توسعه پایدار ایفا می‌کنند. شما در فرآیند امدادرسانی  هلال‌احمر به جنگ‌زدگان غزه و لبنان نقش پررنگی داشتید. چه اقداماتی  در راستای این مهم انجام دادید؟ در پاسخ به فاجعه‌ای که مردم فلسطین و دیگر کشورهای منطقه به‌ ویژه لبنان، به‌دلیل حملات وحشیانه رژیم صهیونیستی تجربه کرده‌اند، هلال‌احمر با تمام قدرت و عزم خود به کمک شتافته است. وقتی در برابر چنین بحران‌های انسانی قرار می‌گیریم، هیچ چیزی مهم‌تر از حمایت از انسان‌ها و جلوگیری از رنج آن‌ها نیست. در ابتدا، جمع‌آوری کمک‌های مردمی  اعم از نقدی و غیرنقدی  به سرعت آغاز شد و قلب‌های مردم ایران و سایر کشورهای جهان به هم پیوست تا با همدلی و عشق به کسانی که تحت بمباران و حملات قرار داشتند، یاری‌رسانی کنند. از همین رو، هلال احمر کمک های غیرنقدی خود را که شامل اقلام‌زیستی، غذایی، دارویی و تجهیزات پزشکی را برای این مردم مظلوم ارسال نموده است تا در این لحظات سخت، حتی اگر برای لحظه‌ای هم باشد، مرهمی‌ بر زخم‌های مردم بی‌گناه آن منطقه بگذاریم. این تلاش‌ها همچنان ادامه دارد و هلال احمر هرگز از مسئولیت خود برای امدادرسانی به مردم آسیب‌دیده در این بحران بزرگ دست نمی‌کشد. در کنار این کمک‌ها، ما به مسئولیت‌های حقوق بشردوستانه خود نیز توجه کرده‌ایم. در مواجهه با این فجایع، نقض حقوق بشردوستانه در عرصه‌های مختلف به شدت احساس می‌شود. از همین رو، جمعیت هلال احمر با جمع‌آوری مستندات دقیق از این نقض‌ها، که شامل امضای بیش از ٨٦ رئیس هلال‌احمر از سراسر جهان بود، این شواهد را برای پیگیری قضائی به دیوان کیفری بین‌الملل ارسال کرد. این اقدام نه تنها یک عمل حقوقی بلکه نشانه‌ای از همبستگی و اتحاد جهانی برای مقابله با ظلم و نقض‌های فاحش حقوق بشردوستانه بود. در حادثه تروریستی لبنان، که جان بسیاری از بی‌گناهان گرفته شد، هلال‌احمر به سرعت اقدام کرد و مجروحین را به ایران منتقل کرد تا در بیمارستان‌های مجهز و تحت درمان قرار بگیرند. این کمک‌های بشردوستانه با استقبال و قدردانی رئیس صلیب سرخ جهانی در منطقه روبه‌رو شد و نشان‌دهنده تعهد هلال‌احمر به اصول بشردوستانه بود؛ همچنین بعد از آن، ما دست به جمع‌آوری کمک‌های مردمی زدیم و تمام این کمک‌ها را به لبنان ارسال کردیم تا در این شرایط بحرانی بتوانیم در کنار مردم این کشور باشیم. به همراه دبیر کل محترم هلال‌احمر و تیم عملیاتی، به منطقه اعزام شدیم و در همان جا در تلاش برای امدادرسانی به مردم بودیم. حضور تیم‌های هلال‌احمر، از جمله رئیس جمعیت، در این مناطق به‌ طور مکرر ادامه داشت، علاوه بر این اقدامات، ما در کنار ارسال کمک‌های فوری، به‌طور جدی در پی پیگیری حقوق بشری و بشردوستانه نیز هستیم. یکی از مهم‌ترین رویدادهای اخیر، برگزاری گنگره‌ای بین‌المللی با موضوع اشغال فلسطین و نقض حقوق بشردوستانه در غزه  که با حضور تعداد زیادی از اساتید و حقوقدانان و دانشجویان حقوق از داخلی و خارجی بود. این رویداد علمی و حقوقی نه تنها برای اساتید دانشگاهی و گروه‌های حقوقی بلکه برای هر کسی که دل در گرو انسانیت دارد، فرصتی بود تا به ابعاد گسترده‌تر این بحران و نیاز مبرم به حمایت جهانی از مردم فلسطین پی ببرند. جایی برای اشتباه نیست عالیشوندی به‌عنوان یک مدیر در هلال‌احمر در این چند سال خاطرات تلخ وشیرین بسیاری  را تجربه کرده است، او  سخت‌ترین و شیرین‌ترین  این خاطرات می‌گوید.سخت‌ترین لحظات برای من زمانی است که شاهد درد و رنج افرادی هستیم که به دلیل حوادث طبیعی یا جنگ‌ها دچار آسیب شده‌اند. دیدن رنج کودکان و خانواده‌هایی که همه چیز خود را از دست داده‌اند، همیشه برای من دردناک است، اما تلخ‌ترین خاطره من زمانی بود که خبر سقوط بالگرد ریاست جمهوری فقید حضرت آیت‌الله رئیسی را شنیدیم، آقای دکتر کولیوند به دلیل حضور خودشان در محل سانحه مسئولیت اتاق مدیریت عملیات را به من سپردند. در چشم برهم‌زدنی، تمام فضای ذهنیم پر شد از صداها، تصویرها و پرسش‌هایی که پایانی نداشتند. احساس مسئولیتی که بر دوشم افتاده بود، قلبم را به تپشی نامنظم واداشت. می‌دانستم که اینجا دیگر جایی برای اشتباه نیست. هر تصمیم، هر حرکت و حتی هر سکوت، می‌توانست جان‌هایی را نجات دهد یا برعکس، به فاجعه‌ای بزرگ‌تر دامن بزند. تصور کنید: صدای زنگ‌های تلفن که بی‌وقفه به گوش می‌رسید، گزارش‌هایی که از هر سو به من می‌رسید، چهره‌های نگران همکارانم و چشمانی که به تیم‌های جست‌وجو و نجات ما دوخته شده بود؛ چشمانی که در آن‌ها انتظار، نگرانی و امید موج می‌زد. من باید در میان این هرج‌ومرج، آرامش خود را حفظ می‌کردم و مسیر را برای دیگران روشن می‌ساختم. در همان لحظات، افکارم به سمت خانواده‌های قربانیان می‌رفت. مادران، پدران و فرزندانی که بی‌خبر از این فاجعه، در انتظار عزیزانشان بودند. این حس همدردی، در کنار وظیفه‌ای که بر دوش داشتم، قلبم را سنگین‌تر می‌کرد؛ اما در دل تمام این سختی‌ها، باید به یک نکته تکیه می‌کردم: امید به خدا و اعتماد به تجربه و توانایی‌ها.  خوب می‌دانستم که تنها امید این عملیات، تلاش بی‌وقفه و تصمیم‌های صحیح ماست. در آن لحظه به این فکر می‌کردیم که تنها راه عبور از این طوفان، تکیه بر همبستگی تیم و ایمان به نتیجه کار است. لذا تمام تلاشم را به همراه سایر همکاران با دقت و سرعت انجام دادم، لیکن در نهایت خبر نهایی ما را کاملا غمگین و عزادار کرد؛ و اما یکی از خاطرات شیرین در لبنان رقم خورد، جایی که جنگ تمام‌نشدنی، سایه‌ای از ترس و اندوه بر زندگی مردم انداخته بود. هر روز، تصویر چهره‌های رنج‌کشیده، صدای گریه کودکان و نگاه‌های خالی از امید، بخشی از دنیای همه شده بود. در آن میان، تیم‌ اعزامی جمعیت هلال‌احمر مثل شمعی بود که در دل تاریکی می‌سوخت؛ کوچک اما امیدبخش. شاید آخرین کاری که آن روز می‌توانستیم انجام بدهیم، تحویل بسته‌ای غذا  بود به خانواده‌ای که هفته‌ها گرسنگی کشیده بود. گاه  لحظه‌ای مکث می‌کردم تا در سکوت به مردمی‌ که با دست‌های خالی و چشمانی اشک‌بار ما را نگاه می‌کردند، امید بدهیم و درست همان‌جا، در میان خستگی‌های جسمی و عاطفی مان، خبر رسید؛  آتش‌بس اعلام شد. انگار که دنیا برای یک لحظه متوقف شد. آن واژه‌ ساده، واژه «آتش‌بس»، مثل نوری بود که ناگهان دل‌های همه را شاد و گرم کرد. نفس راحتی کشیدیم، چیزی که شاید هفته‌ها یا ماه‌ها از یادها رفته بود. به آسمان نگاه کردیم و در دل شکرگزاری کردیم. صدای همکاران را شنیدم که با هم خوشحالی می‌کردند. آن لحظه، تمام خستگی‌های روزها و شب‌ها، تمام دل‌نگرانی‌ها و غم‌ها، برای یک لحظه رنگ باخت. من و همکارانم می‌دانستیم که این فقط یک خبر نیست؛ این آغاز دوباره زندگی برای مردمی‌بود که جنگ، همه چیزشان را گرفته بود.در آن لحظه به آینده فکر کردم. به کودکان بی‌گناهی که دیگر زیر صدای بمباران به خواب نمی‌روند، به خانواده‌هایی که دیگر برای از دست دادن عزیزانشان اشک نمی‌ریزند. در دلم یک آرزو زنده شد: کاش این صلح ماندگار باشد، کاش دیگر هیچ‌کس طعم تلخ جنگ را نچشد. حرف آخر: زنان هلال‌احمری، به‌ عنوان سفیران صلح، در ترویج ارزش‌های انسانی، کاهش خشونت و ترویج فرهنگ همبستگی اجتماعی، نقشی برجسته ایفا می‌کنند. این فعالیت‌ها نشان می‌دهد که زنان در هلال‌احمر نه‌ تنها عاملان اصلی امداد‌رسانی هستند، بلکه به‌ عنوان رهبران، مربیان و پشتیبانان جامعه، پایه‌گذار توسعه پایدار و ترویج انسان‌دوستی نیز هستند./ روزنامه شهروند