به گزارش پایگاه اطلاع رسانی جمعیت هلال احمر؛ این رویداد کلیدی، محصول همکاری راهبردی جمعیت هلالاحمر ایران و کمیته بینالمللی صلیب سرخ (ICRC) بود و هدف آن، تبدیل الزامات تئوریک کنفرانس پیشین به برنامههای عملیاتی منسجم جهت ارتقای خدمات توانبخشی در شرایط اضطراری بود.
این وبینار با مشارکت برجسته کارشناسان کمیته بینالمللی صلیب سرخ، سازمان جهانی بهداشت (WHO) و مدیران کلیدی حوزه سلامت جمعیت هلالاحمر برگزار شد و ماهیت چندرشتهای این رویکرد را تقویت کرد.
مباحث اصلی وبینار بر شناسایی دقیق موانع عملیاتی، تقویت آمادگی ساختاری و ارائه طرحهای عملیاتی اضطراری متمرکز بود. به طور ویژه، نحوه ادغام خدمات توانبخشی در پاسخهای سریع جمعیت هلالاحمر ایران به طور مفصل مورد بررسی قرار گرفت.
این نشست، بخشی از روند هماهنگی و همگرایی دروننهضت جهانی صلیب سرخ و هلال احمر محسوب میشود که در نهایت، کیفیت و اثربخشی خدمات توانبخشی ارائه شده توسط جمعیتهای ملی را در زمان وقوع بلایا و منازعات در سطح بینالمللی بهبود خواهد بخشید.
تعهد مشترک و گامهای ساختاری جدید
در مراسم افتتاح این وبینار، رئیس دفتر نمایندگی کمیته بینالمللی صلیب سرخ در ایران، بر اهمیت حیاتی مداخلات توانبخشی در مراحل اولیه بحران تأکید کرد. وی ضمن تقدیر صمیمانه از اعتماد متقابل و همکاری استراتژیک با جمعیت هلالاحمر ایران، به خبر مهم آغاز به کار «دبیرخانه بینالمللی معلولیت و توانبخشی» اشاره کرد. این دبیرخانه که به ابتکار جمعیت هلالاحمر ایران تأسیس شده است، به عنوان سازوکاری ساختاری برای پیگیری مستمر و تضمین اجرای دستاوردهای کنفرانس تهران عمل خواهد کرد.
دکتر ون سان کاسارد، با تاکید بر نقش جمعی سازمانهای بشردوستانه و نهادهای بینالمللی، از همکاری گسترده میان جمعیت هلالاحمر جمهوری اسلامی ایران، سازمان جهانی بهداشت (WHO) و نمایندگان کشورهای عضو صلیب سرخ و هلالاحمر تقدیر کرد و گفت: «مایه افتخار است که در این مسیر با همکارانمان در کشورهای مختلف، در سازمان جهانی بهداشت و بهویژه در جمعیت هلالاحمر ایران همراه هستیم. این همکاریها سنگبنای سفری مشترک است که با برگزاری کنفرانس بینالمللی روزهای آغازین سال میلادی در تهران شروع شد. کنفرانسی که به عنوان دستاوردی بزرگ برای جنبش صلیب سرخ و هلالاحمر شناخته میشود.»
وی افزود: «برگزاری این نشست تازه در تهران، ادامه طبیعی همان کنفرانس بینالمللی است و هدف آن تبدیل تعهدات بشردوستانه به عمل واقعی است.»
کاسارد تأکید کرد: «تمرکز اصلی برنامه بر «مداخلات زودهنگام و همهجانبه در مدیریت بحران و بلایا» است، تا هیچ فردی، بهویژه افراد دارای معلولیت، از چرخه حمایت و خدمات انسانی حذف نشود.»
او با اشاره به ایجاد دبیرخانه معلولیت و توانبخشی زیر نظر جمعیت هلالاحمر ایران، این اقدام را یکی از خروجیهای برجسته همکاریهای اخیر دانست و گفت: «دبیرخانه با تلاشهای هماهنگی، پایش پیشرفت و هدایت برنامهها، توانسته این روند را از یک رویداد کوتاهمدت به یک فرآیند معنادار و ساختارمند تبدیل کند.»
کاسارد با اشاره به درسآموختههای کارگاههای اخیر مدیران سلامت جمعیت، افزود: «این بررسیها روند ادغام توانبخشی در پاسخدهی به شرایط بحرانی را روشنتر کرد و نشان داد که چگونه میتوان از ظرفیتهای ملی همچون جمعیت هلالاحمر ایران برای الگوسازی در سطح منطقه استفاده کرد.»
در پایان، او با تقدیر از مدیریت جمعیت هلالاحمر جمهوری اسلامی ایران، سازمان جهانی بهداشت، همکاران فدراسیون صلیب سرخ و همه مشارکتکنندگان، تأکید کرد: «این همکاری جمعی تنها یک کنفرانس نیست؛ آغاز یک مسیر پیوسته برای تحقق کرامت انسانی و کاهش آلام بشر است.»
تعریف بحران، مخاصمه و سوانح
در ادامه این وبینار، دکتر پیشگاهی مدیرکل توانبخشی جمعیت هلالاحمر، به تشریح دقیق مفهوم بحران، انواع آن، و تبیین نقش حیاتی توانبخشی زودهنگام پرداخت. او بر لزوم درک عمیق ماهیت رویدادهای مخرب و پیامدهای بلندمدت آنها برای تدوین استراتژیهای مؤثر تأکید کرد.
دکتر پیشگاهی، بحران را به عنوان یک رویداد کاملاً مخرب تعریف کرد که منجر به اختلال گسترده، آسیب و تخریب در زندگی مردم، اموال و محیط زیست میشود و توانایی جوامع برای مقابله با پیامدهای آن را به شدت کاهش میدهد.
او با اشاره به آمار تکاندهنده، اشاره کرد که در دهه ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹، شاهد افزایش ۶۵ درصدی شکستگیهای اندام تحتانی، سندرومهای سوختگی و جراحات همراه با تخریب ناشی از سوانح بودهایم. به عنوان مثال، در زلزلهها بیشترین شکایات مربوط به شکستگی است. در مقایسه با جنگها، در مخاصمات، با وجود خشونت بالا و دسترسی محدود به خدمات سلامت، جراحات ناشی از انفجارات و تیراندازیها محور اصلی آسیبها هستند؛ چنانچه در جنگ غزه، طبق آمار وزارت بهداشت، بیش از ۷۱ هزار نفر کشته شدند.
پیشگاهی تأکید کرد که توانبخشی زودهنگام میتواند ناتوانیهای ثانویه را تا ۳۰ درصد کاهش داده، توانایی بازگشت سریع به فعالیتهای روزانه را بهبود بخشد و به طور چشمگیری، مدت زمان بستری و هزینههای درمانی را کاهش دهد.